Bloed, zweet en zonnestralen

Dag lieve allemaal, hier is weer een berichtje voor het thuisfront… Dit keer vanaf een balkon met uitzicht op de rivier die hier de Amazone uit komt stromen. Even een paar dagen op vakantie in de tropen, want ook dat heeft Ecuador te bieden! Ongeveer een week geleden heb ik mijn moeder van het vliegveld gehaald in Quito, en sinds die tijd zijn we samen onderweg geweest om dit prachtige land verder te ontdekken. Dat levert wisselende taferelen op… Vandaag bijvoorbeeld hebben we absoluut genoten van een tripje naar een dorp aan de rand van de Jungle, waar we onze tenen in het oerwoud leven hebben gestoken, en in de rivier… Letterlijk. Misaualli is een klein plaatse op de plek waar twee rivieren samenkomen. Dit lever een indrukwekkende stroom bruin water op, die met grote vaart door het regenwoud stroomt. Tijd voor een boottochtje, inclusief bezoek aan de lokale indianenstam, die voor $10 wel een dansje voor ons wilde doen… Laat maar zitten dus! Gelukkig wist onze indiaanse gids ook zonder betaling van extra $ veel te vertellen over de medicinale planten die overal in de jungle groeien. Zo heb ik bijvoorbeeld de eerste ayahuaska plantjes voorbij zien komen… En een heleboel cacao! De chocolade vruchten groeien hier werkelijk overal! Als ik straks weer thuis ben in Ibarra wil ik wel een poging wagen om zelf chocola te brouwen, naar het recept wat ik vandaag heb geleerd.
Enfin, op een dag zoal dit genieten mams en ik dus met volle teugen! Dat is niet altijd het geval. Vooral op de dagen dat ik met mn backpackersmentaliteit bedacht heb dat we best op één dag een reis van 7 uur kunnen maken, dan ondertussen ook nog ergens een honden opvangcentrum bezoeken voor een interview voor mijn onderzoek. Toen we na 10 uur, zes busritten en twee taxi’s bij het goedkoopste backpackershostel in bergstadje Banos incheckten, was moederlief niet meer de liefste… Drie dagen na aankomst en met een tijdverschil van zes uur van Nederland was deze volgepropte dag misschien toch niet zo’n fantastisch idee… Oeps! Sorry mams…
Conclusie van dit verhaal, soms kost het wat moeite om elkaars ritme weer goed aan te voelen, maar het grootste deel van de tijd is er vooral veel om volop van te genieten. Genieten met name in de vorm van koffie met gebak. In ieder stadje waar we komen werken we systematisch alle terrasjes en restaurantjes af… Geen straf want als er iets is waar de Equadorianen goed in zijn is het het maken van koffie en chocola. En de cheesecake mag er ook wezen;)
Morgen laten we het tropische weer en de jungle weer achter ons, om terug te keren naar mijn nieuwe huisje in Ibarra. Dan is de tijd van werken weer aangebroken voor mij. Gelukkig is mijn onderzoek ondertussen wel goedgekeurd. Mijn idee om me te verdiepen in sociale inclusie en participatie in het ontwikkelingsproces van nieuwe universiteit en stad Yachay wordt nu toegepast op een concreet probleem waar de hele gemeenschap mee te maken heeft; straathonden. Honden lopen overal op campus, bijten af en toe een docent en verpesten bovendien het imago van dit prestigieuze politiek gevoelige project. Maar tegelijkertijd zijn de aanwezige honden, die aan komen lopen vanuit de omliggende gemeenschappen waar men niet bepaald veel energie steekt in het onderhoud van hun huisdieren, vaak welkome speelkameraadjes voor de studenten. Op de eerste campus in dit land vind menig eenzame student troost in de aanwezigheid van de ietwat schurftige viervoeters die de campus (on)veilig maken… Het stres verlichtende effect van de omgang met honden, wat door verschillende onderzoeken is aangetoond, maakt deze situatie nog interessanter. Afschieten is dus in ieder geval de oplossing niet… Nooit gedacht dat ik me nog eens met dit onderwerp bezig ging houden, maar na de worstelingen van de afgelopen weken ben ik al lang blij dat ik eindelijk groen licht heb gekregen om van start te gaan met mijn onderzoek! En eerlijk is eerlijk, deze behoorlijk relevante case study gaat zeker meer concrete resultaten opleveren dan mijn oorspronkelijke – veel algemenere – onderzoeksvoorstel….